Temel mi? O zaten zeminde. Cümle kısa, ama yankısı uzun. 1fikir1akdeniz tam da bu fikirle doğdu. Sıfırdan başlayan, ama sıfırı anlamla dolduran gençlerin haykırışı oldu. Her şeyin başı, sandığımız gibi sağlam sütunlar değil belki de. Bazen esas olan, kırık dökük zeminlere sapasağlam adım atmaktır. 1fikir1akdeniz’in başlangıç noktası işte bu zeminde kendine yer arayan adımların toplamıydı. Her biri yetersizliği, eksikliği, kayıtsızlığı görmüş; buna rağmen fikir üretmeyi seçmiş insanların ilk buluşmasıydı. Temel aramadılar, temele dönüşmeye karar verdiler. Adana’da, sıcak asfaltın üzerinde serin düşler kuran gençlerin isyanıydı bu.
Temel mi? O zaten zeminde diyerek sahneye çıkanlar; önce kendi şehirlerini, sonra Akdeniz’i sonra da Türkiye’yi dönüştürecek gücü içlerinde keşfetti. Biri teknolojide, biri tasarımda, biri sosyal inovasyonda… Her biri kendi kırık döşemelerinden geçip bir yol yaptı. Çünkü asıl mesele yolun nereye çıktığı değil, o yolun nasıl yüründüğüydü. Ve 1fikir1akdeniz, yolların birleştiği yerdi. Hatalarıyla, eksikleriyle ama en çok da cesaretiyle.
Temel mi? O zaten zeminde. Bu cümle, fikir üretmenin süslü sunumlara, profesyonel stüdyolara ya da büyük bütçelere bağlı olmadığını gösterdi. Bir karton kutunun üstünde kod yazan çocuk, hurda parçaları birleştirip prototip çıkaran genç kadın, sosyal medyada sesi olmayanlara tercüman olan lise öğrencisi… İşte başlangıç noktası buydu. Mütevazıydı ama gerçekti.
zemin, temel, adana, gençlik, fikir
Gölgeyi Görmeden Aydınlık Olmaz
1fikir1akdeniz’in başlangıç noktasına bakınca süslü raporlar değil, eksik bırakılmış hayatlar görüyorsun. Gençlerin önüne konan sınırlar, kentlerin göz ardı edilen mahalleleri, üniversitelerin sessiz sınıfları… Hiçbirinin üzerinde “inovasyon bölgesi” yazmıyordu. Ama hepsi içten içe kaynıyordu. Fikir vardı, ama görünmüyordu. Proje vardı, ama dinlenmiyordu. En kötüsü: umut vardı, ama kimse inanmıyordu. İşte bu yüzden 1fikir1akdeniz sadece bir fikir yarışması olmadı. Bir çığlıktı. Duyulmak isteyenlerin ortak sesi oldu.
Kulağa sert geliyor olabilir ama gerçek bu. İstanbul dışındaki şehirlerin çoğunda fikirler boğulmadan önce bile soluk alamıyor. Mentorluk yok, görünürlük yok, teşvik yok. Oysa 1fikir1akdeniz bu görünmez duvarları tuzla buz etti. Çünkü burada her fikir eşitti. Her adım değerlendirildi. Her çaba takdir gördü. Bu, gençliğe atılan ilk gerçek alkıştı.
1fikir1akdeniz’in başlangıç noktası, “görünmeyen zekâları görünür kılma” mücadelesiydi. Yarışma gibi görünüyordu ama değildi. Platformdu. Yuva gibiydi. Bazen bir yol haritasıydı, bazen bir destek eliydi. En çok da inançtı. Kendi şehrine, kendi fikrine, kendi yoluna güvenmeyene “yürüyebilirsin” diyendi.
umut, şehir, eşitlik, inanç, platform
Zeminden Yükselmek İçin Önce Eğilmek Gerek
Bir şey inşa etmek istiyorsan önce yere bakman gerekir. Yani eğilmek. Bunu herkes yapmaz. Çünkü eğilmek, kibri bırakmaktır. 1fikir1akdeniz işte bu yüzden farklıydı. Yukarıdan değil, aşağıdan baktı. Gençlerin neye ihtiyacı olduğunu sordu. Onlara hazır çözümler sunmak yerine, onlarla birlikte üretmeye karar verdi. Çünkü çözüm “biz”deydi.
Eğilince ne mi oldu? Fikirler çim gibi çıktı toprağın altından. Kimi suyu eksikti, kimi gölgede kalmıştı. Ama hepsi potansiyeldi. Ve yeterince özen gösterilince, o potansiyel üretime dönüştü. Gençler kendi projelerini anlatmaya başladı. Mentorlar dinledi. Jüri alkışladı. Ama en çok da gençler birbirini omuzladı. Çünkü artık bir yalnız değildiler.
Bu platformda yalnızca fikirler değil, dostluklar da büyüdü. Adana’dan Mersin’e, Hatay’dan Osmaniye’ye… Her şehirden bir ses geldi. Kimisi tek başına çıktı yola, kimisi ekibini kurdu. Ama hepsi birlikte yürüdü. Eğildiler, baktılar, anlamaya çalıştılar. Sonra doğruldular. Şimdi ise yükselme zamanı.
üretim, birlik, potansiyel, mentor, ekip
Gelecek Zeminde Filizlenir
1fikir1akdeniz tam da bunu yaptı. Başlangıç noktası sağlamdı çünkü zeminden geliyordu. Ve şimdi bu zemin, bir ekosistem haline geliyor. Artık sadece fikir değil, network, yatırım, işbirliği de konuşuluyor. Çünkü filizlenme başladı. Fakat tehlike hâlâ orada. 1fikir1akdeniz, bu tehdidi görüp cevap veren ilk adım. Ama son olmamalı. Her yıl büyümeli, yayılmalı, çeşitlenmeli. Gençleri değil, sistemleri dönüştürmeli.
Ve şimdi, kaçınılmaz olan gözler önünde! Bu zemin artık boş değil. Her yeni adım, daha sağlam olacak. Çünkü artık herkes biliyor: Temel mi? O zaten zeminde.
